Kara i zbrodnia

Jeszcze za czasów Fiodora Dostojewskiego wszystko względem ładu moralnego było w najlepszym porządku.Najpierw szła zbrodnia, a po zbrodni kara. Najpierw Raskolnikow szorstko obchodził się ze śledczymi, dbając, by było urzędowo, z całym ceremoniałem i wolał wiedzieć bez żadnych wątpliwości :"Zamierza pan badać mnie urzędowo, z całym ceremoniałem?". W końcu jest badany i ceremoniał badania w "Zbrodni i karze" Dostojewskiego tak jest opisany,że w końcu gdzieś w sercu na dnie rodzi u czytelnika bestsellera wszech czasów rozgrzeszenie dla zbrodni i dla kary. Stajemy gdzieś obok każdego z bohaterów i jakimś dziwnym zrządzeniem jesteśmy przez chwilkę albo dwie- każdym z nich.Na tym właśnie polega geniusz pisarski Fiodora- człowieka, który sam osobiście sporo przeżył, bo nie odbyło się bez zbrodni i bez kary. Ale już w "Zbrodni i karze" pobrzmiewa ta sama nutka, która jest obecna w Księdze Hioba.Smutna nutka smutnego losu człowieka, który jest przeczołgiwany/poniewierany/poniżany... i nie zawsze potrafi poradzić sobie ze sobą. Jest w życiu Hioba i Raskolnikowa- bo jest w życiu każdego człowieka- taki moment,że człowiek potrzebuje obecności innego człowieka.Choćby to była obecność urzędowa i ceremonialna w najgorszym razie- jest ta obecność absolutną koniecznością.Mądrzy ludzie mówią - a ja im wierzę- że ta potrzeba obecności innego człowieka wynika z niezbywalnej tęsknoty za akceptacją/aprobatą/uznaniem. Akceptacja/aprobata/uznanie to dla wielu ludzi postawa naturalna.Tak jest z Dostojewskim właśnie. Jeszcze za czasów Fiodora Dostojewskiego pokazywano ZŁEGO, by go przerabiać wszelkimi dostępnymi środkami na kogoś innego.Tej przemianie, tej walce dobra ze złem kibicowaliśmy podczas lektury albo w telewizji i z łezką w oku oczyszczali swoje sumienie. I nagle spostrzegliśmy ze zdumieniem wielkim,że coś się radykalnie zmieniło w porządku zbrodni i kar, bo oto mamy przed sobą obraz diametralnie różny: jest najpierw KARA, a potem ZBRODNIA- lawina zbrodni. Tak jest w serialu "Breaking Bad", ale chyba nie tylko w serialu.Sześć lat emisji w Ameryce i zachwyt. Zachwyt świata dla kierunku przeciwnego dotychczasowej moralności może będzie dla mnie bardziej zrozumiały, gdy obejrzę sobie serial.Póki co- odnotowując oczywistość zmian w zakresie moralności- próbuję tylko uzasadniać przekonanie,że religia rzymskokatolicka w żaden sposób NIE nadąża za zmianami w zakresie moralności.NIE jest tym samy żródłem moralności, choć historycznie bywało,że jednak była onym żródłem. Serial "Breaking Bad" - jak donoszą nam media- to wyrafinowana gra z sumieniem.Gra, która wciąga, ponieważ moralność jest taka "na jaką pozwalają okoliczności". Zatem okoliczności są także bohaterami serialu. Osobiście wolałabym, by było akurat odwrotnie.Amen.